Puszczamy korzonki.

Padam na pysk. Dłonie i paznokcie mam w stanie wskazującym na nadmierne użycie detergentów. Właśnie zakończyłam układanie swoich i Pana W. klamotów w szafach, komodach, regałach, szafkach, łóżkach i gdziekolwiek cokolwiek się dało upchnąć. A było co upychać- miałam wrażenie, że mnożą mi się te rzeczy w rekach. Może to za sprawą deszczu, co to pada u nas codziennie?! A moję bluzki wyrastają jak grzybki?!

Chyba mam jakąś chorobę posprzataniową! Na wystawach w sklepie interesują mnie obecnie jedynie pudełka, pudełeczka, wieszaki i wieszaczki- bo ja lubię mieć wszystko poukładane (a zwłaszcza popakowane w woreczki, np. włóczki, co rozbraja Narzeczonego). Jeszcze ze dwa remonty i organizację będę mieć opanowaną do perfekcji. Ba- jedna wizyta w sklepie szwedzkim bardzo popularnym i mucha nie siada na ani jedną półeczkę w tym przybytku!

Konieczne jest przestawienie wszystkiego w pokoju, bo przy obecnym stanie to ja po tygodniu nie będę miała wolnego miejsca na nogach, takiego wiecie, bez siniaków. Jak to się Wojtek wyraził- obecnie mamy przełaje i pułapki jak myszy w klatce. I co zrobił? Zasnął, a jakże.

A ja sobie siedzę, ptaszki ćwierkają- pod oknem mamy trochę zieleni i drzew, na których sporo ptaszków przesiaduje i mi tak ćwierkają od rana do nocy. Wybornie się pije kawkę przy takim akompaniamencie.

O taki mam widok z okna. Czuję się trochę, jakbym była na wakacjach w jakiejś malutkiej mieścinie zagramanicznej.

 Najgorsze już za mną. Teraz trzeba się nauczyć funkcjonować w nowym miejscu, nabrać nowych nawyków, znaleźć najlepsze miejsce do przeglądania gazet i  korzystania z komputera. Zwyczajnie ubić sobie kawałek kanapy/ fotela/krzesła tak, aby dołek pasował idealnie pod moje cztery litery.

Wczoraj w ramach integracji z tubylcami odwiedziłam lokalną pasmanterię. Miła Pani ma całkiem spory zapas włóczek, głównie Yarn Art’u,  trochę tasiemek i guzików, a także szydełek i drutów. Za ścianą dodatkowo prowadzi drogerię i herbaciarnię, wiec jak na warunki tego miasteczka jest całkiem całkiem. Miałam kupić jedynie gumkę najszerszą jaką ma, trochę tasiemki i zamek błyskawiczny- bo mam w planach wyjęcie maszyny, skoro już się do niej dokopałam spod tej sterty. Mam nadzieję, że się nie obraziła na mnie i nie będzie mi nitek zrywać w ramach łucznikowego focha. A szyć się będzie koronkowa spódnica podszyta tiulem, o długości bliżej mi nie znanej, koloru chabrowego. O taka:

                             obie warstwy, kolor lekko od czapy:



  

Potrzebne rzeczy do szycia kupiłam, ale. Miła Pani zrobiła promocję na bawełny, a ja nie mogłam się oprzeć i kupiłam 4 motki malinowej z nadzieją, że na top na ramiączkach starczy. Będą więc i lody malinowe, być może z odrobiną bitej śmietanki:

 kolor mają malinowy, ale kształtem motki przypominają mi jabłuszka :)

Mimo fizycznego zmęczenia rozpakowywaniem, składaniem, upychaniem i sprzątaniem odpoczęłam psychicznie. W trakcie tych ciężkich robót uległo się kilka pomysłów, ciekawe ile z nich uda mi się zrealizować.
Np. postanowiłam sfotografować moje zapasy włoczkowe. Z Wami podzielę się częścią- ukradłam jedną szufladę z przeznaczeniem na mój osobisty skarbiec. Będę sprawdzać, ile i w jakim tempie z tej szuflady ubywa. Reszta została na swoim miejscu- w bajecznie kolorowych pudłach :)

1/3 zapasów (w innej szufladzie gazetki, szydełka, druty, tasiemki i inna drobnica)

Teraz czas na zorganizowanie miejsca dla Łuczniczki, co będzie nie lada wyzwaniem :) Ale jak ja nie dam rady, to będzie koniec świata, jak to mawia moja OMC Teściowa ;)