0 13tej w piątek

W zasadzie mogłabym się bronić co tydzień. To była raczej miła rozmowa niż obrona pracy magisterskiej. Byłam po nieprzespanej nocy (burza ta z rodzaju okropnych), bałam się jak cholera, ale Pan W. dbał o mój dobry nastrój. Bo jak można mieć podły humor, gdy się broni w słoneczny dzień, wszyscy wkoło trzymają kciuki, wliczając Was, wszystkich z labu, sąsiadów, kolegów z pracy Pana W. i klientów moich rodziców- całkiem spora gromadka prawda?

Po kilku pytaniach, po których wprawdzie powinnam mojego promotora kopnąć w kostkę (pytał mnie o publikacje z 79 roku… a ja się urodziłam 9 lat później, fajnie nie?) Pani Prof.  M.A.B. (jedna z moich ulubionych) powiedziała, że to jedna z lepszych prac. Czerwieniłam się przez więcej niż połowę spotkania. Namawiali na doktorat, ale ja na obecną chwilę podziękowałam, jak dla mnie doktorat to zbyt niepewny byt J

W Zakładzie Genetyki WB UAM jest taka tradycja, że po obronie siadają wszyscy razem- profesorowie, adiunkci, doktoranci, magistranci, pracownicy techniczni, rodzina i kto się tam nawinie, a świeżo upieczony magister stawia ciasto i kawę. Więc był tort- i to nie byle jaki- rodzice zasponsorowali tort z cukierni Sowa (pyyysia) oraz  herbatka z herbaciarni na Kraszewskiego.  Ale to nie koniec atrakcji tego dnia.

Czy ja już wspominałam, jakiego cudownego Narzeczonego mam?!! Niektóre wiedzą, ze potrafi mnie zaskoczyć. I tym razem miał facet plan.

 „No bo co tu dać pani mgr tuż po obronie? No biżuterię można, ale nie-e, nie nooosi (prócz pierścionka rzecz jasna). No to co? Książkę? Ale jaką- znowu coś o II Wojnie Światowej ?? ... jak mamusię kocham, coraz bardziej dziewczyna staje się własnym ojcem w kwestii fascynacji II Wojną Światową… książki, filmy, pamiętniki, a jak przeżywa! Książki niet. Za mądra będzie, dopiero się obroniła- i tak jej strzeli sodówa do głowy, zwłaszcza, że wszyscy wokół skaczą i piją zdrowie Pani magazynier :D Kilka pasji ta baba ma.. to uderzymy w tą najbardziejszą, co nie?”

I takim oto sposobem weszłam w posiadanie, jak to ja mówię, mercedesa wśród akcesoriów dziewiarskich. Taa daaaam:

Moje własne osobiste KP Symfonie Rose :D Iza miała rację - nie czuje się ich w rękach, leciutkie jak piórko, sama przyjemność! I te żyłki - miałam sama sukcesywnie sobie kupować, sztuka po sztuce,  uszyć pokrowiec albo znaleźć gdzieś drewniane pudełko, kochać i  wielbić.  I co? Ale nie marudzę, Boże bron! Piszczałam z zachwytu, mało co Pan W. nie stal się inwalidą ;) Piękne są. Opłaca się czasem facetowi wysłać link z podpisem „to bym chciała, wiesz?”, licząc, że może na Złote Gody dostanę :D.

A skoro się robótkowo zrobiło, to ja melduję, że już kciuk zrobiony, do palców dojechałamw Razem-wiczce no 1. Z Dew Drops już wyrabiam chart 3 (to dlatego brakuje pary drutów w szkatułce hihi). No, ale wiecie jak to jest? Skoro ma się tyle wolnych jedwabistych drutów  i tyle żyłek, to trzeba coś z tym zrobić, prawda? Tym bardziej, że siedzę i czekam i nic nie mam w planach. A bo ja się muszę pochwalić, że mam Nazeconego najbardziejsego do kwadratu- dziś uczyni mnie najszczęśliwszą panią domu i przywiezie mi szafę 2 na 2, komodę i regał do zapełnienia dorobkiem życia. Ciekawe tylko, gdzie on się zmieści ze swoim…

To sobie popatrzcie jeszcze raz na cudowności i robótki, i co mam w planach ruszyć już niebawem. A ja idę zrobić próbkę i wypic herbatkę od-Elizową J

tak wygląda wnętrze:

z lewej:

z prawej:

brakujące druty :)

a na widok tego swędzą mnie rączki już od jakiegoś czasu;



p.s. Wam też dziękuję za trzymanie kciuków w miniony piątek ;)