Meet the Marian.

Dzisiejszy post będzie w ramach tzw. prywaty. Otóż jest taki Jegomość, który wniósł skargę do księgi, że Jego tu nie ma. Że ja o nim ani słowa. Że tylko włóczki, Pan W. i Emil. Jednoosobowa komisja ze mną na czele (nie, nie jestem przekupna i stronnicza :P) rozpatrzyła wniosek Jegomościa pozytywnie (wcale mnie nie szantażował, ani trochę) i postanowiła zaprosić kiedyś tam, w tak zwanym międzyczasie, do rozmowy tudzież sesji. Jako Przewodnicząca komisji mam przecież po cholerze zajęć na głowie, planów i pomysłów jeszcze więcej i tak jakby kilka spraw ważniejszych niż dowartościowywanie Jegomościa. Z w/w powodów zajęłam się sprawami wagi państwowej- skoro chusta Dew Drops się skończyła, w bólach co prawda przy ostatnich rzędach (nie wiem czemu, ale ostatnie 10 rzędów robiłam dwa dni…), postanowiłam ją zblokować, bez wdawania się w dyskusję z Jegomościem, co jest ważniejsze. Wyjęłam narzędzia tortur w postaci drutów i szpilek, namoczyłam w wodzie z odżywką  do włosów i zaczęłam upinać. Jegomość w ciszy (!) mi się przyglądał, a ja pochłonięta upinaniem nie zauważyłam, że On właśnie tak cicho siedzi. Mogłam się spodziewać, że coś kombinuje. I jakież było moje zdziwienia, gdy zastałam Jegomościa dzisiaj na łóżku…

 

Szanowni Państwo pragnę Wam przedstawić Mariana. Mojego ulubionego Misia, który rozmiarami przypomina raczej niedźwiedzia. No wprosił się, uwalił na chuście, bo On jest słodki i puchaty i chce być na zdjęciach. Nie protestowałam, bo by złożył kolejną skargę i sprawa by się pewnie skończyła w Trybunale, a ja jako poważnie traktująca swoje obowiązki Przewodnicząca nie mogę sobie na to pozwolić.

Na początku Marian grzecznie usiadł w kącie.

 

Potem obwąchał i położył łapę na dzianinie, bo nie wierzył, że taka cudowna i mięciutka.

 

 Zadnią łapę też położył.

 

Jak już uwierzył, to postanowił się cały uwalić na chuście. A że chusta ma wymiary 70/110 cm, to się Grubcio zmieścił.

 

Po moich licznych prośbach typu:

   ·         „Misiu przesuń swoje cztery litery z chusty, proszę Cię bardzo”,

·         „ Nie Marianku, chusta nie jest jadalna”,

·         „A możesz zabrać kanapkę z pasztecikiem znad alpaki z jedwabiem?”,

·          „Złaź kanalio z chusty, bo pozaciągasz pazurami, poza tym kilka zdjęć muszę zrobić poglądowych bez Twojego brzuszka zajmującego ¾ kadru !”

Usiadł grzecznie na podłodze i stwierdził „Ja tylko popaczę”.

 

No tego Mu nie zabronię, bo ten psotnik jednak mięciutki i puchaty jest, a to się przydaje, gdy jest pod ręką a poduszka na przykład nie :D Ale nie dajcie się zwieść! Bo Marian nie tylko „paczał”. On kombinował ;) Zażyczył sobie jeszcze kilku zdjęć z chustą na szyi. Jak mnie podszedł? „Ktoś musi sprawdzić, czy nie podgryza, czy się nie marszczy i nie ciągnie, czy nie wieje po szyi. Po prostu trzeba zrobić chuście crushtest, a jako Przewodnicząca nie masz przecież czasu na pierdoły”. I się dałam urobić jak jakiś uczniak- mówię Wam, moja próżność mnie kiedyś zgubi!!

 

Chusta postawała długo i w bólach, ale tylko i wyłącznie z mojej winy. Zwyczajnie wsadziłam ją do szafy i zapomniałam. Przypomniała mi Marta swoją wersją nadmorskiej, wtedy trochę podgoniłam, ale bez większych efektów. Za to kilka dni temu się zawzięłam, żeby pokazać tu nie tylko zaczynane projekty i uprzędzione motki- wszak to blog dot. dziergania, przędzenie wyszło przy okazji. To teraz kilka informacji technicznych.

Wzór: Dew Drops Shawl autorstwa Bex Hopkins , do pobrania na ravelry.

Włóczka Lace DROPS, kolor granatowy , zużycie 60 gram.
 
Druty KP 3,5 mm, ale śmiało można zrobić na mniejszych, dzianina będzie bardziej zwarta wówczas.

Wymiary 170/110 cm, przykrywa całe plecy, po szyi Marianowi nie wiało J

Teraz na tapecie kolejna alpaka T/25 ISPE, robię szal Maluka dla babuni podwójną nitką. I cały czas pamiętam, że mam Wam pokazać merynosa w wersji Laguna, ale to następnym razem, ok.? No i projekt Niespodziewankowy już dopieszczony, czekam na etykietki i będę słać, hi hi J

A taki industrialny widok mam z okna od poniedziałku- Przybyli Ułani Pod okienko i robią nam balkon, czad :D