Wroclove.

Dopadł mnie niechcemisięlizm. Oj dawno już mi się tak nic nie chciało. Co nie oznacza, że nic się nie działo. Z racji mojej ostatniej wizyty we Wrocławiu- swoją drogą śliczne miasto, mogłabym zamieszkać- postanowiłam obdarować Brata i Bratową rzeczami własnej roboty.

Z wyborem dla Brata nie miałam problemu- jakaś porąbana czapka. Przewertowałam ravelry w poszukiwaniu projektu bądź inspiracji i znalazłam to. Od razu zakochałam się w tych kuleczkach, ze zdjęcia rozpisałam sobie wzór z nadzieją, ze autorka mnie nie zje za kopiowanie (bo ja generalnie zbyt uczciwa jestem jak na te czasy).  Pan W. sugerował, żeby wrobić kilka owieczek odwróconych doopami, ale niee- dla Braciszka nie.  Na czapę zużyłam 38g włóczki Czterdziestka w kolorze szarym na drutach 3mm, owieczki powstały z kłębuszków Elian Klasic. Czterdziestka to ciekawa włóczka, w składzie ma  40% wełny, oczka wychodzą równe i ma atrakcyjną cenę w stosunku do składu. Mogłabym mieć z niej sweterek, niestety mam embargo na zakupy. Z pozostałej części motka zrobię kolejną czapkę i wyślę ją za wielka wodę, bo Brat lubi czapki gubić :D

Zdjecia robione w sztucznym świetle, niestety jak powszechnie wiadomo mamy listopad, którego mogłoby nie być :)

 

 Dodatkowo wraz z czapą do Anglii powędrował motek BFL z jedwabiem, bo Brat też dziergający i chciał mieć jedną z najmojszych, niech ma.

Iza natomiast dostała komin- uwaga- szary (bo za mało szarości dookoła, wiem) z włóczki Japan Bene Nati, 70% wełny 30% akrylu. Wzór to Honey Cowl, na który już od dawna się czaiłam i wiem na pewno, że chcę taki dla siebie. Na większą wersję zużyłam 220 gram włóczki przerabianej podwójną nitką na drutach 5mm, zblokowała się świetnie i aż szkoda, że jest nie do dostania. Gdybyście ją kiedyś dorwali w którejś z lokalnych pasmanterii, to polecam, bo mimo dużej zawartości wełny jest bardzo miła w dotyku, nawet Pana W. nie gryzła. I możecie mnie zabić, ale zdjęć gotowego komina nie mam. Może uda mi się Bratową namówić, żeby mi zrobiła i wysłała. Sama nie wiem, jak do tego doszło- tak się zakręciłam, że spakowałam prezent i zapomniałam o zdjęciu gotowca. Musicie się zadowolić zdjęciami zrobionymi w trakcie roboty.

 

Przy okazji wizyty we Wrocławiu, krótkiej ale bardzo intensywnej, zaliczyłam jarmark bożonarodzeniowy. Jeśli mieszkacie w okolicy, to polecam, zwłaszcza krainę bajek i wino grzane podawane w takich oto bucikach.

 

Zdjęć jarmarku brak, bo spacer odbył się późnym wieczorem i za dużo się działo, żebym miała głowę do robienia zdjęć. Za to pokażę Wam Pana W., który robił za widmo.

 

Poza tym ja już wiem, gdzie są te wszystkie krasnale, co to się miały u mnie stawić na ciężkie roboty… one się wszystkie skitrały we Wrocławiu! I musiałam zrobić prawie 300 km, żeby się o tym dowiedzieć. Przy Placu Solnym, gdzie całą dobę można kupić kwiaty, usadowił się faworyt mojego Taty- Dialogomir. Możecie o nim i o całej reszcie poczytać tu.

 

Zdjęcie pochodzi z krasnale.pl

 

 Wracam do kołowrotka. Przędę Finnisha w kolorze, no tym razem nie uwierzycie na pewno- bo w szarym :D Zostało mi 100 gram, pewnie na dniach pokażę. Poza tym wstąpilam do Gangu- czytacie na własną odpowiedzialność, radzę nie jeść podczas i opróżnić pęcherz przed ;) A i dowiedziałam się, że jestem czarownicą- dacie wiarę? Tylko cicika mi brak, czyta Pan, Panie W.?

Na koniec chciałabym serdecznie pozdrowić Moją Najlepszą Teściową na świecie i obiecuję, że ruszę cztery litery i zacznę kamizelkę. I kulki styropianowe też otasiemkuję. Ale jak przy okazji wizyty w pasmanterii poza tasiemkami kupię włóczkę, to już nie będzie moja wina.