Brak mi tchu.

Bynajmniej nie od nawału zajęć. Coś  tam się dzieje, coś w głowie się klaruje, tylko sił mi brak. Oczywiście nie wyrobiłam się z chustą na 01.11, odstroiłam się w zbyt krótki płaszczyk, dodatkowo deszcz zrobił swoje i stało się. Jak co roku o tej porze Dorota załapała wirusa. I wiecie co? Ja wszystko zniosę: przemarsz wojsk, wizytę Teściowej, marudzenie mojego Dziadka, wszystko oprócz kataru. Bo katar jakoś sam występować nie lubi. On musi mieć przy sobie łzawienie oczu, ból głowy, kichanie i prychanie, do tego odrobina senności i można robić za zombie w jakimś niskobudżetowym, kiczowatym horrorze. Nie powiem, najgorsze mam chyba za sobą, nawet z domu mi się chce pomalutku wyjść, ale po co? Wieje i pada, wrócę pewnie z gorączką, a tak, żeby gromadce moich wykańczaczy było weselej.

To tyle z marudzenia, czas na przyjemności. Jeszcze w zeszłym tygodniu uprzędłam i ufarbowałam kolejną porcję BFL z jedwabiem. Mieszanka ta będzie niewątpliwie należeć do moich ulubionych, na piedestale jest oczywiście alpaka, sama czy z dodatkami- nie ma znaczenia. Zrobiłam tym razem odwrotnie- najpierw uprzędłam, potem ufarbowałam. Zdjęć przed farbowaniem brak. Obyło się bez folii- do gara wlałam na dno rozrobiony szary barwnik, zamoczyłam w tym motek, potem zalałam mieszanką niebieskiego z granatem, dolałam wody, żeby przykryło wełnę, podsypałam niebieskim barwnikiem w kilku miejscach i na palnik. Podgotowałam, aż zabulgotało i zmniejszyłam gaz do minimum, gotując przez 30 minut.   Wyszedł kolor, jaki miałam zaplanowany. Wg mnie to taki ciemny jeans z szarym, melanż zrobił się sam, jedwab lepiej chwycił barwnik.

BFL z jedwabiem, w 100 gramach około 240 metrów 2ply. Mięciusi.

 

Ta partia pochodziła z kolejnego urodzinowego prezentu. Podczas pokazowego przędzenia na życzenie mojej Rodzicielki wzięłyśmy na warsztat wełnę Finnish. Uważam ją za  kolejną, w której można się zauroczyć. Poza tym trzeba poszerzać horyzonty, więc zamówiłam tę czesankę w pięknym szarym kolorze. W paczuszce była dodatkowo spora kulka czarnej alpaki, w ramach urodzinowego prezentu od Kariny, za co Jej jeszcze raz  bardzo, bardzo dziękuję.  Już wiem, na co będę następnym razem polować ;)

Szary jest, musicie mi wierzyć na słowo, po prostu słoneczko podbiło kolor.

 

Czarna jak smoła. Bardzo mi się podoba.

 

I wiecie co? Lubię  zapach wełny, im bardziej daje owcą, tym lepiej. A przez durny katar nic nie czuję… i chyba przez to jestem taka zła :D ale dzisiaj nie odpuszczę, siadam do Emila jak nic, winny Wens do mnie woła!

Do jutra. Jutro będzie lepiej, będzie Misiowo-Hardecorovo :D