In vino… Wens.

Paskudnie dzisiaj. Jest 14ta, a ja już przy lampce siedzę. Nadszedł czas na dzierganie w długie wieczory i oczekiwanie na pierwszy śnieg, bo ten na moją prowincję jeszcze nie dotarł. Dobrze, że wczoraj złapałam trochę słoneczka i zrobiłam zdjęcia kolejnej Najmojszej. Był to niewątpliwie motek, którego przędzenie mi się trochę dłużyło. Zaczęłam jeszcze w październiku, skończyłam 11 listopada wieczorem, kiedy to miałam ciszę i spokój, bo Chłop był na kacu i generalnie Go nie było :D

 Motek Winny powstał ze 100 gram wełny rasy Wenslaydale,  o pięknym długim i falującym włosie. Myślę, że nie jest to wełna dla każdego- mojego Osobistego Królika Doświadczalnego (czyt. Pana W.) gryzie (ale Jego chyba nawet jedwab by gryzł), mnie lekko podgryza (ale ja to w wełnie akurat lubię), więc wrażliwsze osoby miałyby z tym problem. Ten jaśniejszy pasek powstał spontanicznie, nierówno rozdzieliłam czesankę i musiałam dołożyć pojedynczej nitki z motka z poprzedniego farbowania. Efekt mi się coraz bardziej podoba.

 

 

Postawiłam tym razem na mega puszystość, w 100 gramach mam 227 metrów podwójnej nitki. A że jest puszysta widać gołym okiem- spójrzcie na zdjęcie Winnego wraz z Rudym, tego drugiego  Wensa jest tylko 50 metrów mniej.

 

Dorzucę do tej parki Rudego Falklanda, razem będę miała około 600 metrów, na cieniowaną kamizelkę starczy.

 

O w mordę misia, przypomniałam sobie o kamizelce dla Teściowej, zabije mnie Kobieta… Czy Wy też tak macie, że zamówione rzeczy wiszą nad Wami, kosztują Was masę nerwów, zniechęcają i są zwykle kończone po terminie? Bo ja właśnie dlatego nie lubię dziergać dla kogoś na zamówienie. Wolę sama coś wymyśleć, zrobić coś po cichu w ramach niespodzianki  i wtedy z wyrobieniem się w określonym czasie problemów nie mam. A teraz muszę poszukać tych Krasnali, co to miały u mnie przezimować, niech się biorą do roboty, a ja za Zimowy Projekt Niespodziewankowy. Już kawał mam, ale cicho sza.