Stardust i kolejny raz nas docenili, Towarzysze.

Znacie ten film? Ja prawie na pamięć, niezła bajkowa opowieść ze sporą dawką humoru. Piękne krajobrazy, trochę czarów, przystojny główny bohater- można przy tym filmie odpocząć. Ale nie oczekujcie recenzji, ja nie potrafię tak ładnie opisywać filmów, jak ta Pani ;)

Z gwiezdnym pyłem właśnie skojarzyła mi się włóczka, z której powstała kolejna Echo flower. Szara, z lekkim połyskiem za sprawą jedwabiu, z lekkim moherowym włoskiem i miękkością dzięki zawartości merino. Spokojnie można z niej zrobić sweterek mgiełkę i nosić na gołe ciało. Jedyne co mi się nie podobało, to to, że będę musiała się z nią rozstać. Była to moja pierwsza rzecz na zamówienie dla całkiem obcej osoby, która wybrała wzór i kolor. Na szczęście żadne skargi czy zażalenia nie wpłynęły, kamień z serca, mogę brać się za następny projekt.

Trochę danych technicznych

Wyszła całkiem spora: 90 cm po kręgosłupie, ramiona 120, a podstawa 180 cm. Włóczka to Silk YarnArt, 50% jedwab, 40% merino, 10% mohair. Zużycie  na 12 powtórzeń wzoru to 3 motki, na wersje 13 powtórzeń wzoru i z nuppkami potrzeba pewnie 5 motków, bo bąble są bardzo włóczkożerne. Dziergałam ją na drutach KP 4 mm, przez okrągłe 10 dni (szybko jak na mnie), zaliczyłam 8 pruć (za dużo, jak na mnie, zwykle nie pruję chust), w tym 5 w noc poprzedzającą blokowanie. W zasadzie siedziałam nad nią całą noc z niedzieli na poniedziałek, ale opłacało się, efekt mnie i Panią Jasie zadowolił, odespałam w dzień. I tu chciałabym serdecznie pozdrowić sąsiada, który akurat wtedy musiał wstawiać drzwi do mieszkania, mam nadzieję, że raz sobie machnął tym młotkiem po paluszku.

Kilka zdjęć poglądowych, tych „na ludziu” brak i się cieszcie, bo po nieprzespanej nocy nie chcielibyście mnie oglądać- wyglądałam jak zombie z horrorów klasy B. Poza tym miałam problem z uzyskaniem ostrości, ręka drżała ze zmęczenia i nie było czasu na powtórki.

Stopy Wam pokazać mogę :) 

Trochę zbliżeń na znany Wam już wzór.

 Wykończenie, bez nuppków całkiem nieźle się prezentuje.

Tak zapakowana trafiła do zamawiającej.

*

Było w tytule o docenianiu, to się pochwalę, ze dostałam od Ashritt wyróżnienie, za co jej bardzo dziękuję. Bo niby człowiek pisze dla Was, ale doceniania się nie spodziewa i mu miło, jak ktoś zauważy i uzna, że gra warta świeczki.

Zasady:

1. Podziękować nominującemu blogerowi u niego na blogu,
2. Pokazać nagrodę Versatile Blogger Award u siebie na blogu,
3. Ujawnić 7 faktów dotyczących samego siebie,
4. Nominować 15 blogów, które jego zdaniem na to zasługują,
5. Poinformować o tym fakcie autorów nominowanych blogów.

Mam Wam ujawnić 7 faktów o sobie, hmm. Ja nie jestem pewna, czy Wy czasem o mnie wszystkiego nie wiecie, ale spróbuję Was zaskoczyć.

1. Bardzo lubię planować sobie dzień, zapisać w kalendarzu wszystko, nawet co będę jeść na obiad. Nie cierpię zdań „jakoś to będzie”, doprowadzają mnie do szewskiej pasji.

2. Strasznie lubię ten moment, gdy mieszkanie jest świeżo posprzątane, świeci słońce, a okno jest otwarte i wpada do pokoju świeże powietrze. Lubię to zwłaszcza na początku wiosny- wiosenne porządki zawsze wywołują we mnie dziwnie przyjemne uczycie.

3. Nie potrafię tak zwyczajnie i po prostu usiąść przed telewizorem i paczeć. Każdy film czy serial oglądam na zasadzie „skoro dziergam, to niech nie będzie tu tak cicho, przy okazji coś obejrzę”. Nawet w kinie żałowałam ostatnio, że nie mam ani cm drutów i włóczki.

4. Uwielbiam spać, ale nie kładę się w środku dnia na drzemkę, nawet jak padam na pysia- szkoda mi na to czasu.

5. Małymi krokami dostaję fioła na punkcie literatury Holocaustu. Lista książek „do przeczytania” na ten temat coraz bardziej się wydłuża- jeśli macie jakieś propozycje, to śmiało.

6. Chciałabym się nauczyć tańca brzucha, od zawsze mnie to kręciło i pewnie niedługo zapiszę się na jakieś lekcje. Będę miała talię jak osa, zobaczycie ;)

7. Nie ma takich mocy, które mnie odwiodą od posiadania w życiu zwierząt. Nawet moja zakichana alergia- wolałam się kłuć raz w tygodniu, zamiast oddać Fisiową, jeśli będzie trzeba, to zrobię to jeszcze raz. Radość z posiadania sierściucha jest większa od bolącej i opuchniętej ręki.

Standardowo nie nominuję nikogo, bo pojęcia nie mam, kogo bym miała wybrać, sporo blogów czytanych przeze mnie wyróżnienie ma. 

*

Jak już się chwalę, to pokażę Wam jeszcze mój prezent imieninowy. Po tym jak Justyna pokazała misę na włóczkę, zachorowałam na taką i mam kolejny gadżet ręcznie robiony. Bardzo jestem z niej zadowolona, już nie muszę się martwić, że motek mi gdzieś szaleje po pokoju i łapie paprochy. Poza tym taka misa wygląda znacznie ładniej niż plastikowa miarka, którą do tej pory używałam.  Można sobie taką kupić tu, wczoraj pojawiły się nowe egzemplarze. 

Tyle na dziś, zmykam dziać ostatnie rzędy kamizelki i wymyślać plan na życie, które mi się pokomplikowało i muszę iść przez nie tylko z Kluską. Ale pisać szczegółów nie będę. Mam się komu wygadać, z Wami chcę spędzać czas miło i na opowieściach o rzeczach przyjemnych. Jeśli mogę, to poproszę Was o trzymanie kciuków, resztę załatwię sobie sama ;) Do zobaczenia wkrótce, ćwiczcie reflex, bo szykuję małą zabawę dla najszybszych, ale na razie cicho sza.

*

Na koniec pokażę Wam, jakże by inaczej, Królika mojego słodkiego, który coraz bardziej broi, np. pijąc mi wodę ze szklanki...

Zatem do przeczytania niebawem ;)