W oczekiwaniu na…

Na kamizelkę na przykład, do której straciłam cierpliwość. Leży taki smętny zezwłok i czeka, aż jej plisę dorobię, przyszyję haftki i zblokuję, o ile się zblokować ją da-włóczka z odzysku, bez metek, cholera wie, z czego ja właściwie dziergam.  Generalnie mi się opatrzyła, wciąż tylko turkusowo i turkusowo było, walnęłam na kanapę, co chwilę na nią zerkam i chyba dzisiaj ją skończę, bo sumienie gryzie, a co jak jeszcze Teściowa zacznie gryźć? Została mi do obejrzenia ostatnia część Władcy Piździonka  to się wyrobię i „będzie Pani zadowolona”, przy poprzednich dwóch częściach machnęłam ¾ tego przeplatańca, bardzo dzianinogenna trylogia. 

Zdjęcie mocno nieaktualne, ale jest kamizelka, jest królik, dwie pieczenie na jednym ogniu ;)

Chyba kolejną rzecz na zamówienie, czyli powtórkę z Echo (tak, przyjęłam zamówienie na chustę, której dzierganie mi szło takse delikatnie mówiąc), będę dziać przy Star Wars’ach, ale ja nie o tym miałam dzisiaj.

Otóż muszę udowodnić takiej jednej Pani, że dodgers czasem nosi rurzowe rzeczy. Może nie od stóp do głów, ale skarpetki mogę mieć różowe ;) A takie wydziergane przez się tym bardziej będę nosić. Okazja jest ku temu nie mała, bo Intensywna wraz ze Ślubnym uraczyli nas kolejnym kursem DIY, tym razem Razempetek, z którego mam zamiar skorzystać, bo jeszcze nigdy przenigdy skarpetek nie dziergałam. Mogę dziergać wymyślne ażury,  prząść alpakę z jedwabiem, ale wyrabiania pięty w skarpecie się boję. I uważam, że wspólne dzierganie skarpet to całkiem niezły przerywnik w przędzeniu alpaki czy dzierganiu morskiej kamizelki mocno po terminie.

Moje skarpeciochy wydziergam na drutach 2  lub 2,5 mm z włóczki Ideal Bergere de France w uroczym pudrowym rurzowym kolorze, mają być słodkie i do spania, ale niezbyt ażurowe, żeby się trzymały stopy. Bo ja strasznie się kręcę podczas snu (ponoć, ja nie marudzę, mi zawsze wygodnie) i wiecznie się budzę z jedną tylko skarpetką na stopie, drugą zwykle gubię albo mam ją… pod poduszką…hmm.

Także próbkę już mam, zaraz wezmę się za liczenie oczek do nabrania tym magicznym sposobem, zjem kolejny talerz pomidorowej z ryżem (bo ja nie gubię ryżu) i skoczę na pocztę, bo czekają na mnie nowe moteczki sasasasasa. A moteczki czekają nie byle jakie, bo jest i Silk YarnArt’u na Echo flower i Babyalpaca silk DROPS’a na moją czapę, bo ta pasiasta mi sięspodobała. Co z tego, że śnieg stopniał, mam cały luty na noszenie kremowej czapki ;) A jak jeszcze Squirk znajdzie miarę krawiecką, to zacznę kolejne Avecwiczki z merynosa, sasasasa do kwadratu.

Planów mam od cholery i ciut ciut, żeby mi tylko starczyło czasu i samozaparcia. Bo czasy idą ciężkie, trzeba się wziąć za zarabianie, starczy mi już tych wakacji. Ale się nie boję, mam mnóstwo wsparcia, sporą dawkę wiary i naiwności, że się uda. Żeby mi tylko starczyło czasu na hobby, ale skoro Wy dajecie radę, to co? „Ja nie dam rady?!”. Zawsze zostaje mi to:

"Wrzuć na luz maleńka i kładź się obok."

Na koniec pożyczę Wam miłego ostatniego dnia stycznia- mnie on cieszy, bo coraz bliżej do wiosny, żeby tylko ten deszcz tak nie padał, bo muszę ruszyć 4 litery poza 4 ściany ;) Dogrzewajcie się zatem i do zobaczenia przy Kamizelce.

Pees. U mnie już słonko wygląda zza chmur, jest nadzieja ;)