Mietki.

Jeśli taka jedna Pani spodziewała się zobaczyć dziś kamizelkę, to się lekko rozczaruje, gdyż to kolejny post z cyklu zrób to sam. Poprzednim razem było o zaWieśkach, dziś przyszedł czas na Mietki.  Mietki do wydzierganych czy uszytych przeze mnie rzeczy.

Etykiety do włóczek najmojszych już dawno mam zrobione, wszystko ładnie cacy przyczepione i opisane. Brakowało mi metek do wszywania w gotowe dzianiny- tym bardziej, że często dziergam dla kogoś, znacznie częściej niż dla siebie. I nie myślcie sobie, że zrobienie metek, to takie hop siup. Noł noł, przecież na mojej prowincji nie uraczysz milimetra papieru transferowego, trzeba jechać „do miasta”. Czyli się ubrać jak człowiek a nie w dres, uczesać i umalować, a to wyższa logistyka raczej. 

Jak już weszłam w posiadanie owego papieru, który musiał swoje odleżeć i nabrać mocy urzędowej, przyszedł czas na radosną twórczość własną. Trzeba wymyślić napis, wybrać czcionkę, rozmiar, wydrukować tuzin kartek na brudno, poprzestawiać jakieś wajchy w drukarce et voila, mamy lustrzane odbicie metek. Tutorial dla chętnych znajdziecie tu. Ze swojej strony dodam, że przy kombajnie marki Canon (czyli ksero, skaner i drukarka w jednym) nie jest konieczne kompresowanie do JPG i zmiana na lustrzane odbicie. Można śmiało drukować z oryginalnego pliku, tylko w opcjach drukarki należy zmienić z „papier zwykły” na „nadruk na koszulce”, przesunąć wajchę w prawo i kombajn sam wydrukuje jak trzeba.

Potem z pomocą Pana W. i zakładowego sprzętu metki zostały docięte i przy odpowiedniej ilości ciepła i czułych słówek przeniesione na bawełnianą tasiemkę, którą wcześniej zafarbowałam na kolor gołębi. Sami zresztą zobaczcie, co to Nam wyszło.

I znowu dodam coś od siebie- papier niby przystosowany do bawełnianych, mało rozciągliwych materiałów, ale ja specjalnie dla Rodzicielki zrobiłam metki pod kolor chusty. Tasiemka, jak się domyślacie, raczej sztuczna niż bawełniana, wystarczy krócej prasować i najlepiej przez jakąś szmatkę, żeby "w razie w" nie załatwić żelazka, przyda się jeszcze. 

Muszę się zastanowić, czy jeszcze jakieś akcesoria mi potrzebne. Na pewno chcę sobie uszyć pokrowce na druty, bo woreczki strunowe się zwyczajnie zużyły. Na polu robótkowym obecnie na tapecie mam kamizelkę na zmianę z przędzeniem alpaki, robię też próbki do Razempetek oraz Osobnopetek - zdecydować się nie mogę, czy od palców czy od ściągacza mam dziergać. Niebawem zacznę też kolejną parę Razemwiczek i Szydełkowy Projekt  Zwierzęcy. Efekty pokażę nie wiem sama kiedy, więc żeby Wam nie było smutno, pojawi się zdjęcie rozweselające i rozczulające. Takie z serii "Jestem słodka i puchata, co z tego że w rurzowym, i tak piszczycie na mój widok z zachwytu ;)"

Nadal życzę Wam ciepłych kaloryferów, grzanego wina czy herbaty z rumem- ponoć w weekend ma być najzimniej, nie wiem jak Państwo, ale ja oświadczyłam, że zostaję w domu. Lodówka pełna żarcia, włóczki 6 kilo mam (zrobiłam stosowną tabelkę w Excelu, Iza może być ze mnie dumna ;), nudzić się nie będę. Czego i Wam życzę. Do napisania :)))