Wieści z frontu.

Na samym początku pragnę gorąco podziękować mojemu Osobistemu Narzeczonemu, za trud i cierpliwość, jaką okazał podczas mojej nauki przędzenia. A przede wszystkim za te kieliszki nalewki, które przynosił, byleby mi się ręce przestały trząść i zaczęły prząść.

Jak jesteśmy na froncie, to i nastrój musi być bojowy.  Lody Malinowe mnie generalnie wkurzyły. Tzn. ja się na nie wkurzyłam. Zachciało mi się rękawów wrabianych od góry. Wszystko byłoby piękne, gdybym sobie tylko główki rękawa pod pachą nie zaczęła. I tak nieświadoma swojej zguby dojechałam z rzędami skróconymi do momentu, gdzie powinnam zacząć magicloop, chciałam przymierzyć i dupa.  Wydziergałam kawałek rękawa od nowa, sfochana niemożebnie i wrzuciłam do pudła, bo jeszcze bardziej niemożebnie mi się nie chciało na to patrzeć. A że w szufladzie były dwie nowe czesanki, to tym bardziej nie miałam motywacji, żeby skończyć wcześniej.

Demonem prędkości w dzierganiu tych malin to ja nie jestem :D

Na polach żniwa w pełni i u mnie także- pierwszy ukręcony na kołowrotku motek, którego kolor kojarzy mi się ze zbożem właśnie. Nie wiem, ile tego jest w metrach- będzie na pamiątkę, chyba że go jeszcze raz przekręce, bo jest trochę za luźny i się rwie. Ale cudów się nie spodziewajcie- tego jest jakieś 30 gram, a ja nie MacGyver, żebym z g**na gwóźdź ukręciła.

Wygląda na to, że  z Emilem zaczynamy się dogadywać. On furkocze, ja śpiewam, merynos się kręci. Szarego mam około 80g, 20 g poszło na próbne farbowanie- oba ukręcone, właśnie się suszą na motowidle. Łącznie mi wyszło 352 metry/ 100g - całkiem nieźle, jak na drugi raz przy kołowrotku J

Szary merynos pofarbowany na próbę.

Szary jak go Pan Bóg stworzył.

Jeszcze mokre na motowidle.

 

Dzisiaj od rana zacieszam do mojego Nowego Kochanka i merynosa ufarbowanego w piątek.

Dałam upust fantazji :)

Wygrzany w  słoneczku.

Najbardziej podobają mi się miejsca, gdzie poszczególne kolory się stykają.

Jak już w piątek miałam rozstawiony cały majdan do farbowania i ręce zalatujące octem, to pomalowałam motek mieszanki wełny z akrylem. Wcześniej był koloru kurczaka wielkanocnego, teraz bardziej mi odpowiada. 50 gram- na czapkę starczy. Muszę przyznać, że coraz więcej frajdy mi to wszystko sprawia J

Kurczak wielkanocny zmienił się nie do poznania.

I na koniec: tak się prezentuje moteczek uprzędziony na wrzecionie z tej podfilcowanej czesanki South American, Pana Węża- nie stabilizowany jeszcze, nie mierzony, kolory z tych moich ulubionych.