Dostało się i mnie!

Nie byle co się dostało. Mianowicie na prowincję zawitał kolejny królik- 13 (!!!) z kolei.

Było to mniej więcej tak: zobaczyłam u Agi królika, dokładnie tego. Opiszczłam swoim zwyczajem, zagroziłam, że ukradnę, bo adres znam. Ale Aga chcąc mi zaoszczędzić drogi na Róg Renifera, a sobie sprzątania bałaganu, który pewnie bym zostawiła po włamie, dogadała się na boku z Iloną i postanowiły, że królik trafi w moje rączki. A jest to królik nie byle jaki, królik ślicznie uszyty, z kapeluszem i porciętami w łączkę. Nawet rumieńce ma, czego moja idiotenkamera za Chiny Ludowe uchwycić nie chce. Taki królik na wypasie, o proszzz:

Został oczywiście zaakceptowany przez resztę królików, z Najważniejszą na czele, idealnie wpasował się w moje zielone meble i tak sobie siedzi na półce od około miesiąca. Punkt obserwacyjny ma najlepszy z możliwych, myślę, że będzie nam się tu dobrze żyło.

Znacie dobrze moją skłonność do robienia prezentów i, jak zapewne się domyślacie, tym razem też zadbałam, żeby Ilonie się dostało. Wybór był oczywisty- Dziewczyna musiała dostać chustę z nitki, na punkcie której mam kizia totalnego- alpaki. Przeszukałam raverly.com wzdłuż i wszerz, podejrzałam projekty tamtejszych „przyjaciółek” i zachorowałam na Ginkgo Shoulderette Shawl - a konkretnie tę wersje podpatrzoną u Gosika.

Et voila, chusta prezentowana przez Moją Mamę na jednym ze spacerów nad Jeziorem Trzesiecko.

Zużyłam około 1,5 motka włóczki Alpaca DROPS, która została mi po zrobieniu tego swetra. Dziergałam na drewnianych drutach KP 4mm, dołożyłam w niektórych miejscach przezroczyste koraliki- tak żeby się lekko błyszczało, tak mimochodem, jakby krople rosy spływały po liściach miłorzębu.

Mama oczywiście zapałała miłością do chusty, dlatego spodziewajcie się powtórki w jedynym słusznym kolorze zielonym. Ale to kiedyśtam, teraz mam na tapecie powtórkę z Wampira z cudnej włóczki farbowanej przez Martę z Zagrody. Ale nie pokażę jej Wam. Jak tylko się pochwaliłam na FB, to od razu zaliczyłam dwa prucia, tak się bawić nie będziemy. Musicie być cierpliwi.

A kto jest jeszcze gapą i nie zapisał się na moteczek Najmojszej Alpaki, to sru dopoprzedniego posta, bo w niedzielę „budka się zamyka, gości nie przymyka” czy jak to szło. Teraz Państwo pozwolą, że udam się na lampkę wina z Rodzicielką i sobie poświętujemy ten miniony rok pisania bloga. Zatem CZIRS i do przeczytania :D