Zgubiłam szydełko!!!

Nie mogłam inaczej zatytułować posta. Bo wiecie, a jeśli nie wiecie Moi Mili, to ja Was uświadomię- jest Taka Jedna, Która To Nagminnie Gubi. Wszystko jest w stanie zgubić, a zasięg gubienia ma przeogromny, ba- rzeczy same wiedzą, że powinny się zgubić, Pani nie musi ich nawet tykać- już tłumaczę.

Otóż dostałam od Kochanej Squirk zamówienie na Avecwiczki- czyli Razemwiczki, ale nazwałyśmy je tak z francuska, jak na lejdi przystało. Po prostu pewnego dnia mi pisnęła, że Ona nie śmie prosić, ale jak jej zrobię, to będzie latać na wysokości lamperii. A że się lubimy, no to czemu miałabym nie zrobić? Wybrałyśmy włóczkę- koniecznie szmaragdową, potem trochę poczekałam na wymiary nikczemnie małych rączek- swoją drogą mamy prawie identyczne, co mnie cieszy, nie będzie problemu na przyszłość. Wypadł mi w tzw. międzyczasie wyjazd do Wrocławia na mały chillout tuż przed stażem, 6 godzin w pociągu, aż żal by było nie dziergać. I co? Ano podczas dziergania jednego z mankietów zgubiłam w przedziale szydełko. Śliczne było, wiekowe, prezent od mojej Madzix, a raczej po jej babci. Nie muszę Wam pisać, że poprosiłam wszystkich w przedziale o powstanie, sprawdzenie, czy aby nikomu się w doopkę nie wbiło, potem minuta ciszy, otarcie łez, siad płaski i dzierganie dalej. Dobrze, że nie wybrałam się tylko z jednym szydełkiem w sześciogodzinną trasę, kolejnego już pilnowałam jak oka w głowie. I tu mam mały postulat- jeśli jeździcie Państwo pociągiem TLK relacji Wrocław-Gdynia i znajdziecie może przez przypadek srebrne szydełko, ucałujcie je proszę ode mnie. Bardzo za nim tęsknię, serio serio- przywiązuję się do takich pierdół.

Ale to nic, koniec miauczenia, na otarcie łez dostałam takie smsy wczoraj, że ja cierpiedolę. Kochana S. miała urodziny, dostała sporo prezentów, w tym dwa zrobione mymi rękami, z czego jeden na zamówienie od Właściciela Szydełkowego Łosia, ale o tym za chwilę.

Rękawiczki robiło się super, instrukcja jak zwykle fantastyczna i idiotoodporna, ale wspomnę tylko o jednym. Doceniłam kolejny raz fakt, że Intensywnie Kreatywna nauczyła mnie robić porządne notatki z dziergadeł. Mam taki mój kapownik, w którym wcześniej panował misz-masz, teraz prowadzę skrupulatnie notatki i bez problemu mogę odtworzyć każdą rzecz. Kto wie, może się jeszcze kiedyś przydadzą te moje zapiski.

Na parę Avecwiczek zużyłam gram włóczki Lifestyle Zitron, na drutach skarpetkowych o rozmiarze 2,5 mm + odrobinę szarego Kotka na wiązania. Jeśli chodzi o włóczkę, to jest idealna na rękawiczki- 100% merino superwash, przy tym sprężysta, dopasowuje się do dłoni, a po namoczeniu staje się niewiarygodnie miękka. Na pewno jeszcze z niej coś wydziergam. Kolor oczywiście od czapy, ale paskudnie się go fotografuje. Najbliższy rzeczywistości jest na stronie sklepu.

Update włosów- jeden wieczór, 5 minut na zastanowienie, kilka cięć nożyczkami i znowu mam grzywkę. Do tego ruda farba i sąsiedzi mnie nie poznają na ulicy, mogę szaleć ;)

*

Teraz będzie o Zamówionym Projekcie Szydełkowym. Łoś się tak spodobał, że Zamawiający złożył kolejne zamówienie. Tym bardziej jak się dowiedział, że będę Squirkowi wysyłać na urodziny paczuchę. Nagminnie Gubiąca Ryż Staruszka jest fanką tego. Nie powiem, fajne macki mają, nawet kiedyś widziałam zdjęcie, że świetnie by się nadawały do wzorów wrabianych- tak 5 kolorów na 5 odnóży i heja. Miałam idealnie zieloną włóczkę bezimienną, która po namoczeniu pachniała owcą, więc mogę powiedzieć, że domieszkę wełny w sobie ma. Złapałam za szydełko 3,5 mm, podwójną nitkę i zaczęłam szydełkować to. Wzór jest świetnie opisany- pierwszy raz szydełkowałam z anglojęzycznego opisu i w dwa wieczory miałam Ktulka gotowego.

Ktulek dostał zawieszkę serducho, metkę pod ogon, dopakowałam go do Avecwiczek i poszedł hen w świat.

Potem odbyły się wspomniane piski, Avecwiczki leżą idealnie, a Ktulek został mianowany Przytulanką, z którą się śpi i sadza na półce nad łóżkiem. No nie powiem- ciepło się na serduchu robi, jak się dostaje takie wiadomości.

 * 

I wiecie co, Moi Mili? Chowając nitki temu Ktulku uświadomiłam sobie, że była to ostatnia rzecz na zamówienie. W sensie, że nic mi tu nie wyje z listy „zrób mnie wreszcie, ile XY ma na mnie czekać!!??”. Teraz spokojnie mogę usiąść nad „Podaj Dalej” dla Violet i Karoliny, co uczynię najdalej jutro z dziką rozkoszą. Mam już plan, a plan jest taki, żeby kopary lekko opadły- Ewunia podniosła poprzeczkę, nie mogę sobie pozwolić na zaniżanie poziomu. W między czasie przypomniałam sobie o takim jednym sweterku z alpaki, właśnie kończę pierwszy rękaw. Siły przerobowe mam małe, czego powodem jest niewyspanie i ogólne zmęczenie- pracy na stażu mam trochę więcej, bo się ekipa pochorowała. Ale nie narzekam, grzecznie wykłuwam kolonie bakterii, uczę się nowych rzeczy, robię małe czary mary przy KCN i po 24 godzinach pożywka jest rurzowa, tak oczojebnie rurzowa. Albo idealnie niebieska z mannitolem. W wolnych chwilach knuję, co by tu wydziergać z nowej włóczki- a tak, owszem, dostałam 2 motki tego, miziam prawie codziennie. Zdecydować się nie mogę- szal czy kamizelka? Bo obu rzeczy potrzebuję na cito, hmmm. Skarpetek też potrzebuję i wreszcie mogę zainaugurować Rok Skarpetki, bardzo bardzo mi się to podoba.

*

Zatem znikam knuć dalej, spróbuję się wyspać również, może dzisiaj mi się to uda- tylko wyjmę kolby z klatki mojej Kluś i będzie cisza jak makiem zasiał. Czasem sobie myślę, że ona mi ten raban w nocy robi specjalnie i nieźle się przy tym bawi, cwana bestia.

Ale jak tu jej nie kochać, skoro ona tak mocno kocha mnie?

*

Miłego wieczoru, Moi Mili, jeśli chcecie coś zrobić dla Squirka, pamiętajcie o wszczepieniu GPSa albo dzwoneczka do komponentów, może uda się wtedy cokolwiek znaleźć, bo że się coś „samo” zgubi, to raczej pewne. Zostawię Was z pozytywnym nastawieniem, bo jutro piątek, weekend się zbliża, będzie można robić nic. Może śnieg nie spadnie tym razem- jak to gdzieś przeczytałam: „Wiosno, nakróliczaj!!!”.