Powtórka z rozrywki.

"Pojęcia nie mam, czy ktoś tu jeszcze zagląda, jednak postanowiłam reanimować to miejsce."

Wiem, już raz to kiedyś pisałam (a dokładnie w tym poście), to dziś powrót jest inny. Zwyczajnie zatęskniłam za tym miejscem. spędziłam tu przecież kawał czasu, zawarłam wiele cennych znajomości, nie tylko wirtualnych, poczułam, że jestem częścią fajnej społeczności dziewiarskiej. Owszem, w pewnym momencie potrzebowałam odpoczynku, dystansu, skupiłam się na innych spawach, a blogowanie zastąpiły media społecznościowe. I jak wiele/wielu z Was po czasie zauważyłam, że obecnie relacje zostały sprowadzone do "serduszka" pod zdjęciem, a konkretnie do jej liczby. Przy czym trzeba się naprawdę namęczyć, aby dotrzeć do "znajomych", bo nasze posty wyświetlają się ograniczonej liczbie osób, chyba że ktoś intensywnie pracuje nad zasięgiem. Nie twierdzę, że social media to diabeł wcielony (choć niektórym przydałby się kurs z korzystania), bo umożliwiają mi kontakt z wieloma dziewiarkami, które np. nie mówią w naszym ojczystym języku. Jednak brakuje mi tego, co daje nam blogosfera: porządnej lektury, zbioru pięknych zdjęć i dyskusji pod postem (choć i z tym różnie bywa). 

Dlatego też ponownie wyciągnęłam wirtualną szmatę, trochę posprzątałam w ustawieniach, zrobiłam herbatę i piszę. A jest o czym pisać! O borze sosnowy, ile ja rzeczy wydziergałam od ostatniego posta! Być może wrócę do rzeczy, które już od ponad roku (ok, prawie 2 lat) noszę, być może będzie to świeży start- jeszcze nie rozstrzygnęłam tego wewnętrznego konfliktu. 

Jak historia pokazuje, znowu wracam z testem wydzierganym dla Marzeny. Nie wierzę w przypadki, tyle Wam napiszę ;)

Jakiś czas temu otrzymałam uroczą wiadomość w iście Marzenowym stylu: "Ej, chcesz przetestować czapkę?" z dołączonymi zdjęciami. W iście swoim stylu odpowiedziałam "No raczej!" (nie żebyśmy nie potrafiły prowadzić długich konwersacji piękną polszczyzną,  po prostu czasem niewiele trzeba, abyśmy się dogadały ). Trudno było odmówić, bo czapka jest niezwykle urocza, a ja akurat potrzebowałam nowej (bo wiecie, ta szuflada pełna czapek z poprzednich lat jakoś nie zaspokaja w 100% mojego zapotrzebowania na okrycia głowy). Bardzo spodobał mi się efekt tej muszli/kłosa/gałązki iglaka/cokolwiek podpowiada wyobraźnia oraz efekt, jaki daje podwójna listwa zamiast ściągacza. 

Moja Trivia powstała na trasie Poznań-Tata-Poznań, czyli jakoś w 6h, nie licząc wybierania włóczki i robienia próbki. Padło na Goat on the boat w kolorze Candied Papaya- obłędnym, uwielbianym przeze mnie odcieniu czerwieni/różu/rdzy, do którego nie mogłam dobrać pasującej moherowej nitki. Zużyłam 66 gramów włóczki, dziergając rozmiar M na ciut mniejszych drutach niż zalecane. Sam wzór jest od jakiegoś czasu dostępny na ravelry (klik).

Ja tymczasem kliknę "Opublikuj", zaparzę herbatę i będę przerabiać kolejne moherowe oczka w asyście Kicu. 

  

Do przeczytania,
D.